Edith Stoel

Mijn ontmoeting met brons

Altijd heb ik het al leuk gevonden om naast het tekenen en schilderen me ook te verdiepen in andere mogelijkheden om me creatief te uiten.

Zo heb ik ook enkele keramiek cursussen gevolgd. De structuren en kleuren die mogelijk zijn spraken me aan. Een boetseerder of draaier ben ik echter niet. Zo kwam ik bij het werken met platen. Maar ik houd van zo fragiel en transparant mogelijke vormen en dat is lastig met keramiek. Mijn dieren bouwde ik op uit platen, maar ze waren zo kwetsbaar!

Door de opmerking van de docent of ik wel eens had overwogen om met brons te gaan werken, daar fragiele vormen dan beter mogelijk zijn, viel het kwartje.

Mijn eerste workshop bronsgieten heb ik in Nijmegen bij ‘de Olifant’ gevolgd in 2000. Daarna vond ik een bronsgieter in Ruinen waar ik zelf in zijn werkplaats kon werken. Hij zou me begeleiden. Dit was deels om de kosten te drukken, maar vooral ook om goed te leren wat kan en wat niet. Ik heb wel eens wat afwijkende ideeën, maar met wat denkwerk is het altijd wel uitvoerbaar gebleken.

In mijn ontwerpen kon ik me heerlijk uitleven in mijn behoefte naar structuren; ik heb niet zo veel met gladgepolijste bronzen. En het patineren is ook een feest. Kon ik me ook uitleven. Mijn werk bestaat uit unica, dus de beelden hoeven nooit dezelfde patine te hebben. Ik heb bij meerdere bronsgieters gewerkt. Op het moment gaat mijn werk naar Flash in Balk om te gieten. Dit is tot nu toe verreweg de beste bronsgieter die ik heb gehad. Ik laat het werk intussen gieten; zij doen het vele malen sneller en beter dan ik. Samen met de jongens daar wordt bekeken hoe het één en ander gelast moet worden. Met name voor de bronzen die als deel van het beeld op een sokkel moeten komen en waar dan het glas weer in komt.

Patineren doe ik nog steeds zelf. In 2010 had de bronsgieter nieuwe soorten patines uit Amerika gehaald waarmee bijna alle kleuren mogelijk zijn. Met name bij mijn dieren liep ik er wel tegenaan dat sommige kleuren die ik voor ogen had met de traditionele patines eigenlijk onmogelijk waren.
Met de nieuwe patines kan ik de kleuren als een aquarel, laagje over laagje opbouwen en zo elk gewenst resultaat bereiken

Schilderijen en grafiek.
In het begin van mijn kunstenaarschap ging ik via een vooropgezet plan te werk. Mijn werk bestond uit schilderijen en grafiek waarbij ik bij de uitwerking uitging van de schets die ik had gemaakt. De hoofdkleuren waren veelal groen en blauw.
Toen brak een langere periode aan waarin ik voornamelijk ruimtelijk werk ging maken.
Dit werk ontstond veel meer vanuit mijn intuïtie; veelal zonder een schets vooraf te hebben gemaakt.

Een paar jaar geleden heb ik het schilderen weer meer opgepakt, maar nu ook veel meer vanuit mijn intuïtie: ik begon met het maken van een ondergrond die soms wekenlang ‘ in de wacht’ stond totdat ik wist hoe met dit begin verder te gaan. Het werk groeit door een wisselwerking tussen wat ik in het schilderij doe en wat het schilderij voor mij ontvouwt. Een spannende en boeiende manier van werken!

Als afwisseling voor het maken van figuratief werk vind ik het heerlijk om zo nu en dan abstract te werken.
Ik laat me dan leiden door mijn materiaalkeuze. De inspiratie komt dan niet uit een doel waar ik naartoe werk, maar ontstaat steeds uit datgene wat er in het werk is gebeurd.
Soms, als ik niet tevreden ben over wat er dan ontstaat, of als ik ‘vastzit’, neem ik een radicale beslissing waardoor er zich een geheel nieuwe situatie voor me ontvouwt waarmee ik weer goed verder kan. Ik vind het een boeiend proces waaruit dit jaar, 2019, een nieuwe serie kleine schilderijtjes is ontstaan.

In de ontwikkeling van mijn etsen gebeurt eigenlijk hetzelfde; ook hier speelt de wisselwerking tussen mij en het werk een steeds grotere rol.
Dit jaar heb ik een nieuwe serie van kleine collage-etsjes gemaakt waarbij ik het gevoel kreeg mee te reizen in de sfeer die toen ontstond